شکستگی مچ دست یکی از شایع ترین آسیب های مچ دست می باشد که در نتیجه کشیدگی بیش از حد دست و افتادن روی آن رخ می دهد. شکستگی کولس (Colles fracture) در واقع شکستگی استخوان رادیوس دست (Radius bone of forearm) می باشد.

علائم این عارضه شامل درد زیاد مچ دست, ورم و عدم توانایی استفاده از دست و مچ می باشد. اصطلاح شکستگی کولس از نام دکتر آبراهام کولس (Abraham Colles) که در سال 1814 میلادی این عارضه را شرح داده اقتباس شده است.

ریزشی که باعث شکستگی مچ دست می شود بیشتر در بین اسنوبرد بازها مخصوصا تازه کارها متداول می باشد. سالانه در حدود صد هزار نفر در جهان از این جراحت رنج می برند.

علائم و نشانه های شکستگی مچ دست

همانگونه که در بالا اشاره شده علائم این عارضه شامل درد شدید, ورم و عدم توانایی در استفاده از مچ و دست می باشد. در بیشتر موارد فرد آسیب دیده, دست را بداخل بدن خود جهت محافظت نگه می دارد. تایید این عارضه با استفاده از تصاویر اشعه ایکس قابل تایید می باشد.

درمان شکستگی مچ دست

در صورت احتمال بروز شکستگی مچ دست فرد آسیب دیده باید فورا به بیمارستان منتقل شود. در این زمان استفاده از کیسه های یخی جهت تسکین درد بسیار موثر می باشد.

در صورتی که تصاویر اشعه ایکس شکستگی کولس را تایید کردند درمانهای اولیه توسط پزشک صورت می گیرد. اگر دو تکه استخوان نزدیک هم باشند و جابجا نشده باشد درمان فقط شامل بی تحرک کردن مچ بوسیله گچ برای مدت شش هفته می باشد. برای 72 ساعت اولیه بمنظور کاهش ورم مچ باید بصورت رو به بالا قرا گیرد.

در صورتی که تصاویر شکستگی نشان دهند که تکه های شکسته شده در محل خود قرار ندارند سپس دکتر سعی در بازگردان استخوان به محل اولیه خود دارد که این امر بوسیله بیهوشی انجام می شود و بعد از آن دست فرد آسیب دیده بمدت شش هفته در گچ قرار می گیرد. بعد از دو هفته باید از مچ دست تصاویر اشعه ایکس گرفته شود تا جهت گیری صحیح استخوان رویت شود. براساس اولویت های دکتر در درمان ممکن است که از گچ های بازشدنی برای مدت دو تا سه هفته استفاده شود به شرط آنکه تصاویر اشعه ایکس نشان از التیام خوب استخوان دهد.

استفاده از ساپورت های مچ همان میزان محافظت از مچ را بعمل می آورد که گچ های معمولی انجام می دهند با این تفاوت که این مدل از ساپورت ها سبکتر و راحت تر می باشند. همچنین این ساپورت ها امکان شستشو مچ را نیز فراهم می کنند.

فرآیند توانبخشی بمنظور حفظ بازه حرکتی و کاهش سفتی در شانه, انگشتان و مچ باید صورت بگیرد. گچ بعد از شش هفته قابل باز شدن می باشد و اگر پزشک صلاح بداند فرایندهای توانبخشی بیشتری در این مرحله قابل انجام می باشد.

تمرین در آب گرم نیز باعث می شود تا بیمار در تمامی جهات مچ خود را حرکت دهد و باعث کاهش سفتی نیز می شود. استفاده از توپهای مخصوص تمرین دست جهت افزایش استقامت عضلات و بازیابی پایداری بسیار مفید می باشد.

پیشگیری از شکستگی مچ دست

اسنوبرد بازها بهتر است از محافظ مچ در زمان اسکی استفاده کنند زیراکه تا حد زیادی احتمال آسیب دیدگی را کاهش می دهد.