شکستگی پا معمولا در نتیجه تصادف و همچنین ورزشهای پربرخورد مانند فوتبال ایجاد می شود. بعنوان مثال در فوتبال این آسیب دیدگی در نتیجه پیچش پای فیکس شده و یا ضربه مستقیم از حریف مقابل ایجاد می شود. براساس مکانیزم شیوه آسیب دیدگی, شکل شکستگی متفاوت می باشد.

ساق پا از دو استخوان تیبیا و فیبولا تشکیل شده است. استخوان تیبیا همان استخوان شین می باشد که بیشتر وزن را تحمل می کند و استخوان فیبولا همان استخوان اسپلینت می باشد که در بخش بیرونی پا قرار دارد. شکستگی تیبیا خود به دو نوع شکستگی طبقه بندی می شود که در یکی شکستگی بسته می باشد, که در آن شکستگی از روی پوست مشخص نمی باشد و دیگری شکستگی باز می باشد که در آن تکه های شکسته از پوست بیرون می زند. در هر دو نوع شکستگی تیبیا حالت اضطراری وجود دارد و فر آسیب دیده باید سریعا به اورژانس منتقل شود.

علائم  ونشانه های شکستگی پا

مشخصا در زمان بروز شکستگی درد زیادی وجود دارد و فرد قادر نمی باشد تا پای خود را تکان دهد. ممکن است که در محل شکستگی تغییر شکل وجود داشته باشد. در شکستگی بسته ممکن است که ورم و تغییر رنگ بدلیل وجود خونی که از شکستگی در آمده وجود داشته باشد.

درمان شکستگی پا

انتخاب درمان وابسته به نوع شکستگی می باشد. در صورتیکه شکستگی بصورت بسته باشد و تصاویر اشعه ایکس نشان دهند که دو تکه در مجاورت یکدیگر قرار دارند لذا پزشک ارتوپد ابتدا دو استخوان را به یکدیگر نزدیک کرده و بعد آنرا گچ می گیرد که این کار تحت بیهوشی صورت می گیرد.

زمان معمول برای درمان شکستگی تیبیا و فیبولا بوسیله بی تحرک سازی با گچ بمدت 12 تا 16 هفته می باشد. این امر بهمراه یک فرایند توانبخشی همراه می باشد تا رنج حرکتی مفصل ها و عضلاتی که در این مدت در گچ بوده اند بازگردانده شود. بسته به نوع شکستگی و محل آن پزشک ممکن است که از گچ های بازشدنی بجای گچ های معمول استفاده کند.

استفاده از گچ های بازشدنی در مقایسه با گچ های متداول مزیتهایی متعددی دارند. اینگونه از گچ ها جهت انجام درمان فیزیوتراپی قابل برداشتن می باشند. همچنین می توان آنها را باز کردد و پا را شستشو داد و نهایتا اینکه سبکتر می باشند.

در زمانیکه شکستگی در نتیجه نیروی قوی رخ داده باشد, تکه های بیشتری از استخوان وجود دارند و شکستگی ممکن است از نوع باز باشد, که در این حالت جراح با استفاده از پیچ و سایر ابزارآلات سعی در موقعیت دهی استخوانها می کند.

بعد از بهبود کامل استخوان, فرآیند فیزیوتراپی می تواند ادامه یابد. در چنین مواردی فیزیوتراپ در ابتدا با استفاده از دست سعی به حرکت در آوردن قوزک و پا بواسطه بی تحرکی دراز مدت می کند. همچنین راه رفتن در استخر با استفاده از تجهیزات مناسب مفید می باشد.

پیشگیری از شکستگی پا

متاسفانه از آنجاییکه این عارضه در اثر برخورد ایجاد می شود کار زیادی جهت پیشگیری آن نمی توان انجام داد. البته استفاده از ساق بند می تواند باعث کاهش احتمال بروز این عارضه در زمان ورزشهای پربرخورد شود.